Serbest Meslek Başvuruları

Kızgın güneşin altında yürüyordu,avcı. Yavaş adımlarla,toprağın çölün sıcaklığını hissederek. Yeniden kökenlerinin olduğu yerde olmanın verdiği hazzın tadını doyasıya çıkarmak istemişti. Sırtında yine çantasıyla birlikte...Burada tabii avcılık malzemelerine ihtiyacı yoktu ama onlarca su şişesiyle doluydu çantanın içi. Kızgın güneş bu konuda hiç merhametli davranmıyordu. Luxor’da kendisini kaptırmışken,arkasından gelen bir ses ile bir hışımla döndü. Safari için gelen çocuk olduğunu görünce,rahatlamıştı ! Evet,Mısır’da en çok yapmayı özlediği şeylerden biri de bu safariydi. Çöllere karşı koymak,ki bunu kendisi testte bireysel olarak yapsa da safari bir başka oluyordu işte.

Arabaya binerek,tozların arasında ilerlerken dirseğini arabanın kapısına koymuş eli de alnındaydı. Yüzünde gülümseme ile birlikte etrafı gözlemlerken yine düşüncelere daldı,bir Eirene klasiği olarak. Buraya gelme nedenini düşündü önce. Tabii ki de Leus’tu ! Nasıl Amerika’ya gitme nedeni o olmuşsa,buraya gelme nedeni de yine ondan başkası değildi. İlk karşılaştığı an gözünün önüne gelince,yüzünde anlamsız bir gülümseme yayılan Eirene,sonuçlarını,testlerini toparlamış ve bizzat Mısır’a kendisi gelip iletmek istemişti. Ayrı zamanda araştırılan vampirler hakkında bulgulardan daha geniş bilgilere ulaşmak için çabalıyordu. Tabii bu adına çalıştığı kişiler tarafından pek hoş bulunmuyordu. Bu kadar detaycı olmak,adamların işini yapmasına engel oluyordu ama bu açıkçası Eirene’in umrunda olan bir şey değildi. Bu sırada Krallar Vadisi’nde,Tanrı’nın huzurunda gezinmeye devam ediyorlardı. Mavi gözleri etrafa bakarken zihni zevkle,düşüncelerine geri dönebilirdi ! Eirene,görevini neredeyse tamamlamıştı,yani bir şey hariç. Onu sınamıştı,Leus’a zaten ilk karşılaştığı andan itibaren bir güven hissetmiş ve avcı arkadaşı da bunu boşa çıkarmamıştı. İçinde bu durumdan en ufak bir şüphe kırıntısı olmadığı için mutluydu Mısırlı avcı. Beraber avladıkları vampirleri bile düşündüğünde iyi bir ekip olmuşlardı ! Şimdi geriye tek bir şey kalmıştı;Irk eşitliği. Eirene de,öğreticilerinden gördüğü gibi insanlara dokunmadığı sürece başka ırkların yaşamasına izin veriyordu. Sonuçta bu dünyada barışa ihtiyaç vardı ve Eirene zaten barış karşıtı insanları,bu dünyadan temizlemekle meşguldü. Acaba Leus bu konuda hangi noktadaydı? Açıkçası kişisel olarak,pencereden bakarsa Leus’un öyle kendi türü dışındaki özellikle her vampiri istediği gibi öldürebileceğini düşünmüyordu. Gerçeklere dönecek olursa,hisleri ile hareket edecekti tabii ki ama bu konuda da sınamak zorundaydı. Başarıyla geçeceğinden hiç şüphesi olmadığı için içi rahattı. Böylece safarinin tadını çıkarmaya döndü.


***

Nil Nehri’nin kıyısındaydı ve önünde upuzun uzanan bu görkemli nehre bakıyordu. Yeşl görkemli suyu,kendi büyüsüne hapsederken ayrılmak zor geliyordu. Mısır’a çok bağlı olsa da Nil Nehri onun için başkaydı. Tanrıların üzümlerini yerken uzanıp izlediği,görkemli nehir huzur veriyordu kıza. Huzur,sakinlik,hatta cesaret de bu zincire eklenebilirdi. Sonu olmayan nehri görme isteği ile birlikte mesafeleri aşıp daha da uzaklara gidecekti. Tıpkı Nil gibi...’’Hoşçakal Nil,umuyorum ki yine yakın bir zamanda görüşeceğiz. Sana anlattığım sırlar başka yerlerde karşıma çıkacak bunu biliyorum.’’ diyerek fısıldadı ve arkasını döndü. Krallar Vadisi’nde reveransını yaptı,Büyük Piramit’e saygısını sunarken adımları artık,şehirden birbir uzaklaştırıyordu onu.

İsviçre !

Zenginlik ve ferahı barındıran bu topraklara ayak bastığında,Eirene’in ilk düşündüğü şey Alp dağları ve o dağlarda yetişen çikolatalar olmuştu. Yüzünde gülümseyerek her zaman ki rutin işleri yaptı. Uçaktan inmek,pasaport kontrolü ve otele yerleşmek. En güzel anlardan biri ise,gideceği otele varırken olan biteni keşfetmekti. Çünkü ilk o sırada dikkatinizi çeken şey,şehri keşfetmenizi sağlardı. Başka zaman ise adım atarak,yürüyerek daha da yakından tanırdınız. Şehrin merkezine bakan otelinde odasında yerleştikten kısa süre Eirene,hiç yerinde durmadı tabii ki. Biraz kendisine serbest vakit tanımak istedi ilk önce. Otelden ayrılarak caddedeki kalabalığa karıştı. İlk önce duyduğu sesler oldu. Çeşitli yabancı diller. İngilizce konuşan da vardı,Almanca,Fransızca da. Hatta Romanca bile...Eirene,beş yabancı dil biliyordu ve tercihini özellikle sevdiği bir dil olan Fransızca’dan yana kullanacaktı. İsviçre’nin huzurlu hali ve etrafında somurtan değil gülen,kahkaha atan insanları görünce seviniyordu. Ülkenin enerjisi oldukça etrafa yansımıştı. Sokaklardaki lüks mağazalara sadece bakarken,ara sokaklardaki sahaflara bakıyor ve araştırmaları hakkında eski dilde yazılmış olan kitaplar arayışına giriyordu. Bunu keyif alarak yapıyordu. Birkaç eski dilde kitap satın alan Eirene,zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştı. Daha geleli bir gün bile olmamasına rağmen,sanki o haftalardır buradaymış gibi bir bağ kurmuştu. Aldığı kitapların tadını çıkarmak amacıyla oteline gitmeyip,bir cafeye girmişti. En sevdiği kompozisyon olan ‘’Gnossienne 1’’ yükselirken Kahverengi parkelerin üstündeki krem rengi sandalyelerden birine oturarak,kendi siparişini almak için gelen mavi gözlü garsona Fransızca konuştu. ‘’Une tasse de café et un morceau de gâteau au chocolat s'il vous plaît.’’ (Bir fincan kahve ve bir dilim çikolatalı pasta lütfen) ‘’ Bahçedeki bitkilerin hoş kokusunu içine çekerken,aldığı eski kitapların sayfalarının kokusu da ayrı bir keyif veriyordu. Vampirler veya fantastik yaratıklara dair bir şeyler bulmak adına bir ipucu ararken gözleri karşısında bir hareketlenme olması üzerine sayfalardan ayrıldı. Maviye çalan gözler,Leus’u görünce gülümsedi. Onunla burada karşılaşmak,işte bu keyfini daha da yerine getirmişti ! Zevkle arkasına yaslanarak sorusunu dinledi ve bu sırada gelen siparişleri üzerine enfes kahvesini yudumladı. Pastasından bir parça aldıktan sonra ise,yumuşak ama sevindiğini belirten bir ses tonuyla konuşmaya başladı. ‘’Bende çok sevindim ! Araştırmalarım,hala sürüyor. Sanırım burada umduğumu pek bulamadım,Macaristan’da şansımı deneyeceğim ama geldiğim yeri keşfetmeden asla bırakmam. Kimbilir belki detaylarda bir şeyler saklıdır. Sonuçta bu ülkede en eski yerleşim birimlerinden. Antik dillerin olduğu her yerde bir gizem vardır.’’ Bir soruya,ardı ardına on beş cümle de sığdırmak neydi şimdi? Tamam,sevinmişti de ona bir şeyler anlatıyor olmanın verdiği mutluluğu bu kadar belli etmeye ne gerek vardı? Gözlerinin içi parlarken ve dudaklarında ince bir tebessümle kahvesini yudumlarken bunları düşünüyodu. Hızlıca çarpan ve midesinde hani şu meşhur uçuşan aşk kelebekleri dolaşırken...Test edecekti onu,test. Sadece,test. Düşüncelerine ara verip sessizlikten yararlandı. ‘’Peki ya sen? Senin nasıl gidiyor? Bir süre ortadan kayboldun.’’ Hesap soruyordu bir de adama. Sırf beni kurtardın diye ne hakla bunu sorarsın demese iyiydi bari.