Vampir Alımları

“Kralın başının alınmasının üzerinden tam bir yıl geçti Mösyö.”
“Hayatımızı adadığımız birinin yokluğunun bu kadar acı vermesi… işte en büyük sorun burada Mösyö Egalité.”
“Kuzenimin ölümü doğrultusunda oy kullanmamı siz istediniz Mösyö de Kersaint.”

Siyahın rasyonelliği arasında cılız sokak lambaları ile aydınlatılmaya çalışılan, şehrin batı yakasından yükselen iki gün önce başlayan ve bugün durdurulabilen yangının izlerini simgeleyen dumanlar tüm griliği ile siyahın üzerinde leke biçimde yayılıyordu. Soğuk bir kış gecesinin altında Orleans dükü Mösyö Egalité ve Jironden kulübünün başlıca isimleri ile dükün gotik mimariden uzak konağında büyük salonda toplanmışlardı. İhtilal isyanının üzerinden beş sene geçmiş ve ülke büyük bir karmaşanın içerisinde iken bütün dünya Fransa Krallığının monarşisinin düşüşünden bahsediyordu. Meclisteki en büyük ses Jakobenler iken ülke adeta büyük bir terör dönemi içindeydi. Her başkent ve devrime öncülük yapan şehirlerde birileri idam ediliyordu. Giyotinin keskin tarafı her zaman bir insanın canını alırken zalimce allara boyanıp geride kan tutkusu bürümüşlerde sadist bir sevinç, vicdan denen şeyin varlığına inanan ve bunu kanıtlamak amacı ile vicdanlarının sesini dinleyen içinse bir burukluk ve hüzün dolu bir hissiyat bırakıyordu. Orleans dükü şömine alevlerinin karşısında elinde tuttuğu bir bardak Marsilya şarabından yudum alırken beş senedir hiç değişmeyen o düşünceli bakışlarla ateşin dansını izliyordu. Arkasındaki uzun masada oturanlar ise uzun boylu, mağrur bir şekilde omuzları çökmüş peruk takmadığı için yer yer dökülmüş ve yer yer stresten dolayı beyazlamaya başlayan saçları belli olan ve kendi can güvenliği için yalanlara ve kendi benliğinde yanlış olan sıfatlara sarılmış bir adamı izliyorlardı. Mösyö Egalité düşünceleri arasında boğuşurken konağın kapısının önünde duran at arabalarının tekerlek sesleri gecenin siyah rasyonelliğine karıştı. İçinden inen üç uzun beden gece ile aynı renkteki siyah cübbelerini yerlerde sürüyerek konağa girmişlerdi.

“Mösyö, beklediğiniz misafirler geldi efendim.” Bir için sessizliği bozan büyük salonun kapısının gıcırtısı ardındaki kahyanın yaşlı bedeni ve yer yer eprimiş ve eskimiş peruğu altında kaybolan cılız yüz hatlarına sahip adama döndü bütün bakışlar. “Derhal içeriye al!” Dük bir an için heyecanlanmıştı. Çünkü bakışlarındaki o düşünceli ifade tamamen silinip yerini uzun süredir gözükmeyen heyecanlı bakışlar almıştı. Dük büyük bir hızla masanın yanından geçerken masadaki bütün gözler onu takip etti. Kahya ise dükün emri ile kapının ardındaki üç bedeni alelacele içeriye davet etti.

“Hoş geldiniz baylar!” Dükün sesindeki heyecanı herkes fark ettiğinde, kapıdan giren üç uzun boylu adama bakıyorlardı. Siyah cübbelerin kukuletaları ardından kaybolan yüzleri onlarda daha gizemli bir hava yaratıyordu. Birkaç Jironden üyesi kendi arasında bedenlerin kim olduğu hakkında fısıldamaya başlarken, diğerlerine göre daha önde duran cübbeli kişi kukuletasını yavaş bir şekilde geriye doğru ittirdi ve yüz hatları içerideki loş ışık altında belli olurken bir adım arkasındaki iki kişide aynı hareketi yaptı. “Hoş bulduk Mösyö Egalité.” Ses sanki ilahi bir şarkıyı mırıldanırmışçasına saf, temiz ve kusursuz çıkmıştı. Masanın en sonunda şömineye en yakın olan bir kulüp üyesi şaşkınlıktan dolayı elindeki bardağı düşürdü. Bütün sıvı masanın üzerinde yayılırken aniden ayağa kalkıp bağırmaya başlamıştı. Kimse ne olduğuna anlam verememişti. “Siz… Siz!” Sağ elinin işaret parmağını sallıyordu.

“Sizi tanıyorum!”
“Mösyö Isnard, bizde sizi tanıyoruz.” Biraz önce kulaklarda çınlayan o kusursuz ses tekrar ortaya çıkmıştı. Bir adım önde duran uzun boylu, saçları tamamen beyaz renge bürünmüş olan ve yakışıklı yüz hatlarına sahip, zümrüdi bakışlara sahip beden kollarını iki yana açıp bütün herkesi eğilerek selamladıktan sonra tekrar konuştu.

“Bizler Bourbon Hanedanın temsilcilsi olarak buraya çağırıldım. Fransa’nın içinde olduğu bu kötü günlerde gerçek adaleti sağlayabilmek için bir nebzede olsa yardım etmek için buradayız. Ben Bastille Bourbon, hanedanın içindeki veliaht olarak sizleri selamlıyorum.” Bastille sözünü bitirdikten sonra sol tarafında arkada kalan ve ondan iki üç santim daha uzun olan zarif bir bedene sahip, kum sarısı kıvırcık uzun saçları ile dikkat çeken ve kadet mavisi gözlerindeki soğuk ifade ile ürkütücü bir havaya sahip olan kişi öne çıkarak konuşmaya başladı. Sesi Bastille Bourbon gibi kusursuz çıkmasa da sesi herkesi etkileyebilecek gibiydi. “Sizi en içten saygılarımla selamlıyorum. Ben Percival Karolenj. Karolenj Hanedanının son ferdi olarak Dük Mösyö Egalité’in davetine katılmaktan büyük bir şeref duyuyorum.” Sözlerini bitirdiğinde Bastille’in sağındaki siyah saçlı insanı tedirgin eden bir sakinlikle duran beden bir adım öne geçip konuşmaya başladı. Sesi diğerlerine göre daha kusursuzdu. İnsanı mest eden bir sesi vardı adeta.

“Jironden kulübü bu kadar adaletsizliğe göz yumması şaşırtıcı bir durum.” Diğerleri gibi yerinde sabit durmak yerine ayakta kalan bedene doğru yavaş adımlarla yürüyerek kehribar gözleri ile bütün bedenleri inceleyerek konuşuyordu. Sanki onları suçluyormuş gibi bir ifade vardı. Ayrıca onlarla dalga geçiyormuş gibi gelen bir ifade dalgalanıyordu çehresinde. “Terör Dönemi ha? Cumhuriyet ilan edilmiş güya! Robespierre resmen ülkenin yeni kralı olmuş.” Bir süre sustu ama yürümeye devam etti. “Şimdi herkes benim kim olduğumu sorgulayabilir. O halde size kendimi takdim edeyim beyler. Vergil d’Artois. Sizin için Jakobenlerin arasında casusluk yapacak kişi. Montagnard grubundaki en ateşli sol taraftarı olacak kişi ve size Robespierre ve diğerlerinin başını getirecek olan kişi. Beyler bugünden sonra sizden istediğim tek şey beni bir düşmanız olarak görmek. Ve kurtuluş yolunda tökezleyerek değil ayağa kalkıp hızlıca koşmanız! Unutmayın özgürlük kanla oynanan kanlı bir oyundur. Bizim için ayrılan kan sunakları ağzına kadar doldu. Şimdi kan taşları ile kan dökecek olan bizleriz!”

…